Echinocactus porrectus Lemaire, Cact. Aliq. Nov. 17 (1838).
Sublobosus, lætè glaucescenti-virens, validè subspiraliter que tuberculatocostatus, vertice vix impressum.
Costæ octo, crassæ, tuberculatæ ad fasciculos, transversèque plicatæ; tuberculi grossi, obliqui, ferè mammillariæformes, ad apicem versi; nec aculeorum fasciculi, sicut in congeneribus aliis, sub tuberculis, sed super eos (in verticem) dispositi; aculei duodecim vel quatuordecim in numero irregulariter radiantes, juniores rosacei, posteà flavescentes; deniquè adulti, brunneo-grisei, biformes, rigidiusculi; plures eorum ad summum fasciculi, sicut in fascem quemdam congesti, elongatiores, flexuosi, cylindrici, vix pollicares; laterales sex, paulò breviores, retrò flexi; quatuor centrales, inter quos tres erecti, rigidiores, validiores, compressi, paullò longiores; infimus quartus validior, parùm applanatus, quindecim aut duodeviginti (et plùs) lineas magnus, longissimè porrectus, ad imum recurvatus; omnes transversè striatuli, et ad basim subulati.
Areola fulvo-tomentosa, supra partem tuberculi anteriorem, im sulcum necnon profundum et latum elongata, ubì lana mox evanescit; ex qua summa, post intervallum sæpè nullum, duplex ruga transversìm costam plicat; sinubus acutis subrepandis.
Planta insignis ac distinta, cujus flores non adhùc visi.
Sunt aliquot varietates vix dissimiles
Patria est Mexico
